Wybór odpowiedniego brokera jest nie lada wyzwaniem, przed którym stoi każdy początkujący inwestor. Często nowi gracze niesłusznie kierują się jedynie subiektywnymi opiniami znalezionymi w Internecie. To, na jakiego brokera się zdecydujemy powinno być uzależnione przede wszystkim od indywidualnych preferencji, oczekiwań, doświadczenia, czy umiejętności. Brokerzy zwykle działają w oparciu o jeden z pięciu modeli rynkowych. Poza zajrzeniem do rankingu najlepszych, czy najpopularniejszych brokerów, warto uprzednio zapoznać się z zasadami na jakich funkcjonują.
Warto dowiedzieć się, czy broker którego wybieramy jest stroną w transakcji, czy tylko obiektywnym pośrednikiem. Co więcej, poszczególne modele będą różnić się wysokościami prowizji, spreadów oraz wielu innych opłat. Zasadniczo, brokerzy mogą być podzieleni na dwie główne grupy: brokerów doradczych i brokerów zajmujących się wyłącznie realizacją zleceń.
Market Maker
Brokerzy typu Market Maker (MM) nazywani są twórcami rynku. Kreują wewnętrzny rynek dla swoich klientów, który opiera się na notowaniach i obserwacjach rynku globalnego. Model ten ma zarówno pewne wady, jak i zalety. Nierzadko słysz się, że platformy typu MM działają na niekorzyść swoich klientów i uciekają się do nieetycznych praktyk, by zwiększać swoje zyski. Uczciwie podmioty to w oczach inwestorów brokerzy, którzy zarabiają wyłączanie na spreadach, które w przypadku MM nie są wcale takie małe. Kluczową cechą solidnego brokera MM jest także brak prowizji od obrotu.
Platformy MM są często wybierane przez początkujących i mało doświadczonych inwestorów. Stąd tez może wynikać dużą ilość nie do końca uczciwych brokerów, którzy wykorzystują niewiedzę i mały poziom doświadczenia inwestorów na swoją korzyść. Niemniej jednak wymagany depozyt na kontach jest tu zazwyczaj bardzo mały, płynność instrumentów jest raczej niezmienna, a koszty handlu dość przejrzyste. Nie występują tu żadne prowizje, co też jest pewnego rodzaju ułatwieniem dla nowych graczy, którzy mogą szybko obliczyć koszty przeprowadzanych transakcji. Na platformach MM nie brakuje także różnego rodzaju bonusów i ciekawych narzędzi, ułatwiających ustalanie strategii inwestycyjnych.
Należy również wspomnieć, że w modelu typ często występuje zjawisko rekwotowań. Jest to wystosowanie ponownego zapytania o wykonanie zlecenia, ale po innej cenie. Może wówczas dojść do konfliktu interesów, gdzie zysk klienta oznacza stratę brokera, bądź odwrotnie. Właśnie tego typu sytuacje są najczęstszym powodem nieczystych posunięć od strony brokerów, którzy manipulują i podejmują działania mające na celu osiągnięcie zysków kosztem klientów. Nierzadko zdarza się również, że brokerzy w modelu MM w przypadku zleceń oczekujących względem kursu rynkowego nakładają pewne limity i ograniczenia.
Electronic Communication Network (ECN)
Sieć Komunikacji Elektronicznej (ECN) jest systemem komputerowym, który automatycznie dopasowuje zlecenia kupna i sprzedaży papierów wartościowych na rynku. Łączy główne domy maklerskie i indywidualnych inwestorów, dzięki czemu mogą handlować bezpośrednio między sobą, nie przechodząc przez pośrednika. Umożliwia inwestorom z różnych lokalizacji geograficznych szybki i łatwy handel między sobą. Waluty i akcje to główne instrumenty, którymi handluje się w sieciach tego typu.
Aby móc handlować z ECN należy posiadać rachunek lub zapisać się do brokera, który zapewnia bezpośredni dostęp do handlu. Postęp i rozwój ECN był wspierany przez zmiany w prawie regulacyjnym, które zachęcały do łączenia wszystkich rynków kwalifikowanych papierów wartościowych poprzez urządzenia do komunikacji i przetwarzania danych. W przeszłości ECN działały jako zamknięte platformy, co oznaczało, że interakcja uczestników ograniczała się do interakcji z innymi uczestnikami sieci. To jednak zaczyna się zmieniać.
Ogromną zaletą tego modelu jest fakt, że nie występuje tu konflikt interesów. Mimo prowizji, spread jest raczej niski, zaś sami brokerzy są nastawieni na współpracę z poważnymi graczami, przez co dbają o jakość swoich usług. Platformy ECN pozbawione są rekwotowań i ogólnie są jednym z najbardziej pożądanych modeli. Za wadę takiego rozwiązania uważa się wahania spreadu, które czasem mogą być naprawdę duże, a także wymagania dotyczące depozytu, który w większości przypadków również okazuje się dość wysoki.
No Dealing Desk (NDD)
No Dealing Desk opisuje platformę transakcyjną, która zapewnia niefiltrowany dostęp do międzybankowych kursów walutowych. W przeciwieństwie do Dealing Desk, czyli brokerów, którzy publikują kursy i ceny, brokerzy NDD oferują tzw. proste przetwarzanie (STP) realizacji transakcji na rynku Forex.
- Brokerzy NDD pozwalają klientom na bezpośrednią transakcję z wykorzystaniem stawek międzybankowych.
- Bezpośredni dostęp do stawek może w niektórych przypadkach pomóc inwestorom, ale w innych również zaszkodzić.
- Handel z brokerem NDD jest wolny od konfliktu interesów.
W przypadku handlu NDD inwestor ma do czynienia z wieloma podmiotami, aby uzyskać najbardziej konkurencyjną ofertę. Konsekwencje zawierania transakcji bezpośrednio z rynkiem międzybankowym są dwojakie. Chodzi tu głównie o wielkość spreadów walutowych i wysokość dodatkowych kosztów związanych z zawarciem transakcji. W przypadku brokera NDD, handlowcy są bezpośrednio narażeni na dokładny spread dostępny dla klientów detalicznych na rynku międzybankowym. W zależności od pary walutowej będącej przedmiotem transakcji oraz w zależności od porównywanego brokera dealing-desk, brokerzy NDD mogą oferować szersze spready. Oznacza to, że koszt zawarcia transakcji jest większy. Dodatkowo, broker NDD może pobrać opłatę giełdową lub prowizję, ponieważ przekazuje spread bezpośrednio do klienta, przez co handel z brokerem NDD może z czasem stać się droższy w porównaniu z brokerami Dealing Desk.
Straight Through Processing (STP)
Brokerzy typu Straight Through Processing to tacy, którzy po otrzymaniu zlecenia od klienta, przekażą je bezpośrednio do tzw. dostawcy płynności. Dostawcami płynności mogą być banki, fundusze hedgingowe, korporacje inwestycyjne. Broker STP nie będzie filtrował zleceń za pośrednictwem Dealing Desk. Przy braku takiego procesu (dealing desk) broker STP będzie w stanie przetwarzać zlecenia swoich klientów bez zwłoki, a ponadto nie będzie wysyłać do swoich klientów ponownych kwotowań, co większość inwestorów uzna za ogromną zaletę.
Brokerzy STP czerpią korzyści z posiadania kilku dostawców płynności, ponieważ wzrost liczby dostawców w systemie oznacza lepsze warunki dla klienta. Duża liczba brokerów STP będzie korzystała z banków, które handlują na rynku międzybankowym (rynek walutowy najwyższego szczebla, gdzie banki wymieniają różne waluty). Kiedy klient składa zlecenie za pośrednictwem platformy brokera STP, zlecenia są wysyłane bezpośrednio po niższej/wyższej stawce (w zależności od tego, czy jest to oferta kupna/sprzedaży) do dostawcy płynności.
Multilateral Trading Facility (MTF)
MTF często tłumaczy się jako wielostronną platformę obrotu. Jest to system, który ułatwia wymianę instrumentów finansowych między wieloma stronami. Wielostronne platformy obrotu umożliwiają inwestrom zbieranie i przekazywanie różnych papierów wartościowych, w szczególności instrumentów, które mogą nie mieć oficjalnego rynku. Platformy te są często systemami elektronicznymi kontrolowanymi przez zatwierdzonych operatorów rynku lub większe banki inwestycyjne. Inwestorzy zazwyczaj składają zlecenia w formie elektronicznej, gdzie specjalne oprogramowania paruje nabywców ze sprzedającymi.